روے سنگ قبر من این جملہ را افشا کنید
عاقبت این جان ناقابل فداے زینب(س) است..

دوباره این دلم گشته هوایی

ندارم از غم دنیا رهایی

دلم یاد شهیدان کرده امشب

دو چشمم یاد باران امشب

خدایا عقده ی دل وا کن اینبار

بساط عشق را برپا کن اینبار

مرا هر لحظه همراهی بگردان

سپس در جاده ی وصلت بمیران

دلم تنگِ حسین است و محرّم

چکد از چشم دل ، بارانِ نم نم

مرا یک اربعین مهمان او کن

مرا شرمنده ی احسانِ او کن

قدم های مرا کن کربلایی

شبم ، راهم بده تا روشنایی

نصیبم کن خدایا این سعادت

رسم نزد تو از راه شهادت

اللهم صل على محمدٍ و على آلِ محمدٍ و اسمع ندائی إذا نادیتک و اسمع دعائی إذا دعوتک و أَقبل علی إذا ناجیتک فقد هربت إلیک و وقفت بین یدیک

گاهی چشم ضعیف می شود و دیده را تار می کند، فرقی نمی کند که چقدر دست روی آن کشیده می شود، تار است و تار است تار...

باید کمک گرفت و الا کور می شود، باید سراغ کاردان رفت و ابزار بهبودی را طلب کرد، باید غرور را کنار گذاشت و ضعف را قبول کرد. باید برای خوب دیدن تمام زندگی را معامله کرد، باید گذشت... چشم اینه تمام نمای حقیقت وجود آدمی است.
باید بشود عمق بهشت را دید، باید بشود آن سوی ضخیم ترین دیوارها را دید. برای دیدن باید صبور بود... باید ضعف ها برطرف شود. باید به طبیب اعتماد کرد و مدام برای مداوا سراغش رفت...
دلم عمق نگاه را می خواهد...
به یاد کلام امیرالمومنین علی علیه السلام افتادم: العیون طلأتع القلوب.چشم ها،تجلیگاه و مطلع دلهاست...

می خواهم خوب تر ببینم، تا عمق... با چشم سر و دل...